Pasen door de ogen van dieren

De geur van chocolade vulde ons klaslokaal, ik liet de hand van mijn lerares los en zette een moedige stap vooruit, dichter bij de luide en drukke kinderen, mijn klasgenoten.

Spanning bouwde zich op, iedereen lachte, praatte, duwde tegen elkaar en wachtte tot er iets groots zou gebeuren. Met mijn rug tegen het raam zat ik rustig en genoot ik van de zonnestralen uit de hemel die mij opwarmden. Er klonk een bel toen ik vanuit het raam naar rechts keek, een donzig konijn kwam op ons af. Ik was geschokt toen ik zag dat het konijntje de grootte van een mens had.

Met een klop op de deur kwam het konijn onze kamer binnen met een grote bruine kartonnen doos. Iedereen verzamelden zich terwijl ik alles van een afstandje controleerde. Er kwamen kleine piepjes uit de doos. Toen ik wat dichterbij kwam om te kijken van wie deze stem was, zag ik vier kuikentjes dicht bij elkaar in de hoek van de doos zitten. Mijn klasgenoten pakten ze op met hun kleine handjes en praatten luid in hun oren. Meteen kreeg ik een grote krop in mijn keel en ik zocht naar de mama-kip. Ik kon haar niet vinden en miste mijn eigen mama die dag meer dan ooit en keek ernaar uit dat ze mij zou ophalen. Mijn hart brak toen ik de emoties van deze kuikentjes als de mijne voelde en voelde hoeveel stress ze hadden.

Ik was toen drie jaar oud en kon mijn emoties niet echt onder woorden brengen, maar tot op de dag van vandaag herinner ik me dat moment nog steeds en het herinnerde me eraan hoe dieren vanaf zeer jonge leeftijd met ons willen communiceren.

Een circus van angst

Als mensen hebben we de neiging alleen te zien wat zich voor onze neus bevindt. Dit brengt ons bij een kleine visie van de wereld zoals die is en creëert realiteiten waarvan we denken dat we ze ‘aankunnen’. Vanaf het moment dat we proberen verder te kijken dan deze werkelijkheden die ons ten dienste staan, bevinden we ons in een staat van angst. Terwijl we onszelf overspoelen met de schattigheid van kleine kuikens en de smaak van eieren, vergeten we dat deze bij elkaar horen. Er komt een circus van angst in onze gedachten als we beseffen dat de kleine kuikens uit de kartonnen doos hun moeder hebben verloren aan de voedsel industrie en nadat ze een dag lang in verschillende klaslokalen zijn geknuffeld, worden ze teruggestuurd naar dezelfde industrie zodat mensen kunnen genieten van hun Paasbrunch.

Deuren naar vrede

Wanneer we verder gaan dan dit circus dat we hebben gecreëerd, kunnen we linken leggen naar een pure realiteit. De realiteit die dieren met ons proberen te delen. Het enige waar we ons op moeten concentreren is ons hart. Wanneer we voorbij onze kleine wereld van nood gaan die voor ons werd geserveerd, zullen we het antwoord vinden voor het ondersteunen van leven. Dat antwoord ligt in ons hart, waar dieren ons de sleutel geven tot onze intuïtie, de bron van wat is en in stilte vrede vinden.

Wat is de betekenis en bron van Pasen? Vruchtbaarheid, leven en vreugde! Ga het vieren met het bevrijden van kleine kuikens uit hun dozen en herenig ze met hun moeder. Geef ze een thuis in de natuur, waar ze samen oud worden en hun benen en veren kunnen strekken.